"அப்பா! இன்னும் ஸ்பீடா போப்பா! இன்னும் ஸ்பீடா.. இன்னும் இன்னும்...!" இப்படித்தான் வழக்கமாகக் கூவிக் கொண்டே வருவான் சின்ன ராசு, காலையில் கடை திறக்க அப்பாவுடன் சைக்கிளில் வரும்போதும் மாலையில் கடை மூடிவிட்டு வீடு திரும்பும் போதும்
.
"என்னப்பா ! இவ்வளவு ஸ்பீடுதான் போவியா?  நான் பெரியவனாகி எவ்வளவு ஸ்பீடா ஓட்டப் போறேன் பாரு" என்று சமயங்களில் சவால் வேறு  விடுவான் அப்பாவுக்கு 
.

சைக்கிள் வாங்கி கொஞ்ச நாள்தான் ஆகியிருந்தது. கூடப் படிக்கும் பிள்ளைகள் வீட்டில் வண்டி இருப்பதாகவும் தன வீட்டில் வண்டி இல்லாவிடினும் ஒரு சைக்கிளேனும் வாங்குமாறு அப்பாவை நச்சரித்து ஒரு வழியாக சைக்கிளும் வாங்கியாயிற்று.

 
சைக்கிள் வாங்கியபின் அந்த தெருவிற்கே ராஜாவாகத் தன்னை உணர ஆரம்பித்தான் சின்ன ராசு. 

பக்கத்து வீட்டுப் பிள்ளைகளிடம் தன் சைக்கிளைக் காண்பித்து பெருமை பேசுவதும், சைக்கிளை மெதுவாகத் தெரு முனை வற்றை தள்ளிக்கொண்டே போய் மற்ற பிள்ளைகளை ஏளனமாகப் பார்ப்பதும், தன்னை விட வயது மூத்தப் பிள்ளைகள் சைக்கிளில் ஒரு ரவுண்டு கேட்டாலும் கொடுக்காமல் போவதுமாக அவனது செய்கைகள் அவனுக்கு சைக்கிள் மீதிருந்த அபரிமிதமான ஆசையை வெளிப்படுத்திக் கொண்டே இருந்தன. 

சைக்கிளைத் தூசிதுடைப்பது, கழுவி விடுவது, சிறிசிறு மலர்கள் கொண்டு அதனை அலங்கரிப்பது என எப்போதும் சைக்கிளுடனேயே தன் நாட்களை கழிக்கத் தொடங்கினான். முன்பை விட தற்போது அவனுடைய நாட்கள் மிகவும் நீளமானதாகவும் சுறு சுறுப்பாகவும் ஆகிவிட்டன.

காலையில் கூட அப்பா எழும்போதே எழுந்து விடுகிறான். அப்பாவுடன் சைக்கிளில் கூட செல்ல வேண்டும் என்பதற்காகவே கடை திறக்க தினமும் தானும் உடன் வருவதாக ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டான். ஒவ்வொரு கணமும் சைக்கிளைப் பற்றி ஏதேனும் யோசித்துக்கொண்டே அவனது பயணங்கள் தொடர்ந்தன. 

Read more »

 இதுவரைக்கும் குறைந்தபட்சம் சுமார் 10-லிருந்து அதிகபட்சமாக 15-பெண்கள் வரை காதலித்திருப்பேன். இந்த 15-ல் யார் சிறந்தவள்? என்பதை எண்ணிப் பார்க்கையில் ஒரு ஏமாற்றமே மிஞ்சுகிறது. காரணம் யாரும் சிறந்தவர்கள் அல்ல என்பதனால் அல்ல. சிறந்தவள் என்று யாரையும் தேர்ந்தெடுக்க முடியவில்லை என்னால். .(உங்கள் சகிப்புத்தன்மையை கொஞ்சம் கூட்டிக் கொண்டு அடுத்த வரியைப் படியுங்கள்) “காதலிகளுக்கிடையே பாரபட்சம் பார்ப்பதென்பது என்னைப் பொருத்த வரையில் தாய் தன் பிள்ளைகளுக்கு இடையே பாரபட்சம் பார்ப்பது போலாகும்”

காதலிகள் குறித்த இந்தக் கட்டுரையை ஒரு சுவாரஸ்யத்திற்காகவோ, உங்களது கவனத்தை திசை திருப்ப வேண்டும் என்ற “எழுத்தாள ஆசையிலோ” எழுதவில்லை. மனதில் வெகு நாட்களாக மண்டிக்கிடப்பதை உங்களிடம் பகிர வேண்டுமென்ற  ஓர் உணர்வோடு எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன்.

மேலும் காதலிகள் என்ற வகையில் நான் என் தாயையோ, இரண்டாம் வகுப்பு வடிவு டீச்சரையோ, பேருந்து நிலையத்தில் சென்ற வாரம் பார்த்த அந்த மலையாளப் பெண்ணையோ, முகத்தில் சுருக்கம் விழுந்த போதிலும் மஞ்சள் பூசி அழகாக இருக்கும் பக்கத்து வீட்டு பாட்டியயோ சேர்க்கவில்லை. என் காதலிகள் அனைவருமே பெரும்பாலும் என் வயதொத்தவர்கள், கூடப் படித்தவர்கள்.நன்கு பழகிய அண்டை வீட்டு மங்கைகள்.சுருங்கச் சொல்வதெனில் நான் மணம் செய்து   கொள்ள எல்லாத் தகுதிகளும் கொண்டவர்கள்.(அவர்கள் தேடும் தகுதிகள் எனக்கிருக்கிறதா என்ற வாதங்கள் எல்லாம் இப்போது வேண்டாமே!)

Read more »